EN EL

Πορτρέτα II

Το 1983 ο Σώτος για πρώτη φορά είχε ένα μεγάλο και ψηλοτάβανο ατελιέ. Μπορούσε λοιπόν να ζωγραφίσει και να αποθηκεύσει μέχρι και πίνακες τριών μέτρων. Μπορούσε να συλλέξει τα παλιοσίδερα που του χρειαζόταν για τα γλυπτά του, να έχει φόντα για μοντέλα και χώρο να φωνάξει αυτό που τον έκαιγε.

Τα πορτραίτα του 1984 είναι ζωγραφισμένα στο νέο αυτό ατελιέ. Όποιος ερχόταν ήταν μοντέλο έστω για έναν πίνακα του ενός μέτρου, καλεσμένος για έναν καφέ ή ένα ποτό, για έναν ύπνο στην πολυθρόνα ή για μια μεταμεσονύχτια συνάντηση αγνώστων.

Το ατελιέ κοντά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης ήταν τέσσερα μέτρα κάτω από τη γη και πολύ λίγο φως έμπαινε. Οι τοίχοι, το πάτωμα, το ταβάνι, ήταν μπετόν και οι αποχετεύσεις που έσταζαν, στόλιζαν την οροφή του με το πηχτό υγρό σκοτάδι που ανακαλύπτει κανείς στα πορτραίτα αυτής της περιόδου.